Hoş Gelmedim Yalnızlığım
Her zamankinden daha fazla bekledin beni biliyorum.
Belki de küstün kırıldın bana bu sefer
Hemen sevinme sana geri döndüm diye!
Seni özlediğimden gelmedim bu sefer yanına
İstanbul’da Yalnız bir adamım
Bir çocuk gülüşünde saklı bütün sevdalarım
Saf, temiz ve umursamaz dünyasında
Ve bir gökyüzü yalnızlığında kaybolup giderken bütün umutlarım
Bir gölge kadar sessizleşiyor bütün çaresizlikler
Bir orman yangını misali yanarken yüreğimin ateşi
Mümkün müydü yeniden sevmek birini
Ezbere sevdaları yeniden yaşamak
Rüzgar misali Savrulmak aşk denizinde
Virane olmuş gönlümü yeniden toparlamak
Esti Rüzgar bozuldu ezber sen çıkınca karşıma...
Bakışları nasıldı acaba sevgi dolu mu?
Kızdığında küsüp Konuşmayacak mıydı?
elimi tuttuğunda ise heyecanlanacak mıydı?
imkansız kadınlardı olmayışlarını sevdim
Benim gibi kaybetmekten korkacak mıydı?
Mutlu insanlar görmek mutlu etmiyor eskisi kadar
Ağlamaklı gözlerle özlüyorum geçmişimi
Hüzne boğuyor nefessiz bırakıyor görüldükçe eski hatıralar
Ağlamaklı gözlerle saklıyorum senden geriye kalan her şeyi
Küfrediyorum kaderime, umutsuzluğuma, acınası yalnızlığıma
Ağlamaklı gözlerle yad ediyorum sana olan tüm şikayetlerimi
Terk ediyor yıllar bu şehri yaşlanırken benliğimden
Daha tadamamışken aşk denen o acı tatlı meyveyi
koskoca bir ömür hüznüyle akıp gidiyor bedenimden
Beceremedim bu oyunda sensizliği yenmeyi
Her tecrübe yeni bir parça kopartıyor yüreğimden
Herkesin gidişine, herkesin sırtımdan vuruşuna eyvallah derdimde bir seninnkine diyemedim bir seninki yaralayan oldu şu kalbimi
Herkes canımı acıtırdı da ses etmezdim dayanırdım acıya ama bir seninkine dayanamadım
kimse için ağlamazdım kimse için üzülmedim de bir senin için üzüldüm
herkes den her şeyi beklerdim de en büyük kötülükleri dahi bir senden bekleyemedim
herkesi severim zannediyordum herkes yüzümü güldürür sanıyordum ama bir sen seni sevdim bir sen yüzümü güldürdün
herkesi unuturdum herkes unutulur zannediyordum ama bir seni unutamadım
Ümit Durağı
Alarmı kurmamışız geç uyandık ve geç kaldık gönül yolculuğuna
Sert esmiş hayatın rüzgarı sevgiliye giden vapuru da iptal etmiş
son otobüse bilet kalmamış çoktan kalkmış vuslat durağından
Mutluluk taksileri ise ya hep yağmurlu havalarda ya da ya da şoför değişimine denk geldi
Uzaklardan bakmaya alıştım sevdaya
Baktıkça alıştım, sevdalara uzaklardan bakmaya.
Erişilmez duygulara erişilmez hayallere
Her bakış yeni bir iç çekiş
Her bakış eski bir ah
Uzaklardan bakmaya alıştım mutluluğa
Aşık olmak ve olunmak için çok geç kalsakta
İçimde yaşanmamış aşkın kırıntıları duruyor
İster sil süpür bırakma tek bir zerre
İstersen topla kırıntıları büyüt içimde
Kalbimde büyüyüp kanser gibi çoğalırken umutsuzluk
Tedavim olup söküp içimden atabilecek misin ölü aşk hücrelerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!