Serdar Özkan Şiirleri - Şair Serdar Özkan

Başka bir şey var senin kaleminin ucunda...
Sanki tırnaklarını geçiriyorsun her harfin sonunda.
Ve satırın sonunda kan kaybından ölmüş oluyor okuyan.
Dedim ya, tercümanı olunamayacak başka bir şey var senin satır aralarında.

Şaşı bir şair olarak derim ki; köylü şair de oluyormuş.

Kainatın tüm kuşları
uçup kirpiklerine göç etmişse,
deniz dalgaları, serin koylar yerleşmişse gözlerinin mavisine;

Bana özgürlüğü anlatmasınlar!
Öldüğümde beni, teninin kokusuyla yıkasınlar.

Öptüğünde ürperen tenimin,
sarıldığında üzerime sinen şu kokunun
ve bana baktığında midemde uçuşan kelebeklerin

Allah belasını versin!

Ahh!

Bir el olsan, dokunsan alnıma.
Okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle.
Geçerdi ağrısı başımın, geçerdi biliyorum...

Her insanın sevdiği bir renk vardır.
Ben senin o masum bakışlarını gördükten sonra, kahverengi'yi seçtim...

Ya Râb!
Hali harabımdan habersiz yârimi, haberdar et.

Ona de ki;
Evet, özlüyorum!
İçten ve samimi.

Sen yüreğindeki hüznü ağır sandın;
Ben melankolik çocukların kederini dövüyorken ciğerimde,
hemde bu yaşta...

Dilimde gayrı ihtıyari bir cümle;
"Seni bir şeylere benzetip duruyorum dünya! .."

I.

İçimden nehirler geçiyor Mira!
Anlıyor musun beni, nehirler...
Yüreğim birbiri ile çarpışan keşkeklerle dolu şuan.
Anlatamadığım o kadar çok şey var ki;

Hep büyütmek isterler bizi,
çocuk kalmak istediğimizde.
Yalanlar söylerler yüzümüze.
Onlar, çocuk olmakla suçlarlar bizi büyüdüğümüzde.

Onlar ki; bir tek mutlulukları yok yaşamak için.

Çok güzel gülümseyen kadınlar var.
Bir de şiirler var.
Çay var.
Gece var.
Kederin canı cehenneme...