Zamanın pervanesi kıyıyor yüreğimi
Yorgun bir sarmaşık gibi renklerine tutundum
Kaskatı bir karanlık kapladı benliğimi
Umutsuzluk girdabında bir ben vardım, boğuldum
Anaları olsaydı, yıldızlar üşümezdi
Aşk o zaman olmazdı bu kadar müphem belki.
Donukluk benim gözlerimde değil
Senin yüreğinde
Bir an, şüphesiz ve mesafesiz
Bütün umutlarını kendi yüreğine
Ve gözyaşlarını benim gözlerime haykır
Günlerim önceleri kısaydılar
Yavaş yavaş uzadılar
Gecelerim katıksız geçmeye başladıkça
İsmin hece hece
Sonra harf harf kalbime kazındıkça
Bir de o yıldız gölgesi
İki çarpı on üzeri yirmiyedide bir
Mavi gözyaşlarımı
Gecenin berraklığında erittim
Seni ziyan olmuşluğumun en son damlasında
Ve iliklerime işleyen Pierre Loti'yi
Yanardağlar püskürüyorsa içime
Akşamlarım hep buruksa
İki satır birşeyler karalamak
Ve hep düşünmek sılayı
Damarlarımda ki pıhtıyı söker mi?
Ve ağartmaz koyulaştırır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!