Serdar henüz iki üç yaşlarındaydı,
Yürüyordu fakat emziği ağzındaydı,
Annesinin dünyası kararmıştı yastaydı
Çünkü Serdar yetim kalmış hali ortadaydı.
Serdar baba hasretiyle yandı tutuştu,
Annesi baba oldu anne oldu uyuttu,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta