Serdar'ım Şiiri - İbrahim Cuma

Bir gökyüzüne bakarım saatlerce;
Bir de deryalara...
Biri alıp götürür uzaklara beni;
Birinde kaybederim seni...

Uçsuz bucaksız gökyüzüne sığındığım gibi
Sınğınamam denizlere o yüzden.
Sığınamam seni aldığından beri...
Ama her bakışımda!
Kaybolurum yokluğuna öylece...
Kahrolurum yokluğuna Serdar’ım

Sonsuzluk mavisi göklere sığınırım sadece;
Açarım ellerimi ufuklara
Dikerim bakışlarımı hayallerime,
Ve isterim saadetini göklerden.

Bir fırtına kopar o anda
Dalga dalga olur gözlerim.
Hırçınlaştıkça dökülür gözyaşlarım sahillere
Ve bir esintiyle gelip
Dizlerime vuran dalgalar,
Gözyaşlarımı alır yüreğine...

Ne hikmetse gözyaşlarım
Denizlerin yüreğini değil;
Benim yüreğimi yakar Serdarım...
Sevenlerinin yüreğini yakar...

Ateş kırmızısına gömülür o anda ufuklar!
Deryalara çöker yüreklerin ateşi...
Binlerce gözyaşını yutan deryalar,
Gidişinle yutar güneşi Serdar’ım
Gidişinle yutar güneşi...

Denizlerin değil,
Benim boğazım düğümlenir o anda!
Ne hikmetse ben yutkunurum gidişine!
Dostların yutkunur Serdar’ım...

Sonra yeniden başlar hıçkırıklarım.
Yeniden kızıla boyanır gözlerim....
Ve yeniden açarım ellerimi semaya
Yalvarırım Allaha senin için...
Kardeşim sana emanet Allahım,
Serdarım sana emanet...

(Bu şiir kardeşini kaybeden Hayriye Hanım ve Kıymetli dostum Mehmet Ali Ünal ile rahmetli Serdar Kılıç’ hakkında sohbetimiz sırasında kaleme alınmıştı. Serdar KILIÇ’ın acılı ailesine Allah’tan sabır, merhuma rahmet dilerim....)