Günler, güz yaprakları gibi,
Birer birer dökülürken ayaklarımın dibine;
Ben her gece karanlığa dikip gözlerimi,
Senin aydınlığını bekledim.
Sen yoktun...
Varlığında susmak geliyor içimden,
Bir ağlamak düğümleniyor,
Kelimeler diziliyor boğazıma..
Varlığını seviyorum, varlığında seni seviyorum...
Varlığın kadar yokluğunuda seviyorum aslında...
Acemi birer aşıktık;
Yan yana gelince tüm evren duruyordu,
Sonar gözlerinde boğuluyordum,
-Gözlerinde başlayan aşk denizinde-
Ve yeniden aynı yerde hayat buluyordum...
Sonra ellerini tutuyordum, Ürkek-titreyen ellerini...
Kanayan yanlarımızı sarıyorduk aynı düşlerle,
Yüreğin kanıyordu, mazideki sevgilerle sarıyorduk,
Ben kanıyordum, hayallerimizle sarıyorduk,
Sonra akşam oluyordu...
Uyuyorduk...
Sen uyuyordun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!