Yüreğimdekileri haykırsam sana inan boğulursun hüznümden, bak yine bir fırtırtına kopuyor avuçlarımda, düşünüyorum da sensiz neresinde kaldım bu hayatın, nerede kaçırdım böylesine zamanın ucunu, saatler beyhude geçer oldu ömrümde, şimdi gelmediğin günleri biriktiyorum ıslatmaya o kıyamadığın gamzelerimde...
Bir güz mevsimidir gidiyor ellerimde, her yaprakta seni döküyorum yüreğimden, öyle ki dört yanım yalnızlık doluyor, boğazıma kadar yalnızlık, unuttun! demene inat yine bildiğimi okuyorum, koynumda ürkek cümleler saklıyorum, yokluğun takıldığından beri göz kapaklarıma uykuyu zaten haram sayıyorum, şimdiler de seni düşünerek avutuyorum kalbimi dün gece, bu gece, gecelerce...
BİZ'li tümceler kurabilmek adına hiçe sayıyorum tüm imla kurallarını, bir noktanın keskinliğinde son nefesini veriyor heceler, yaşatmaya sen gerek, ben gerek, azda olsa biz gerek ey ab-ı hayat...
Ben unuttum dedikçe,
Neden adını fısıldıyor kız kulesi?
Neden hâlâ sen kokuyor üsküdar?
Neden senden geçiyor tüm taksiler, tüm otobüsler?
Neden seni bana taşıyormuşcasına acele ediyor vapurlar?
Neden sana benziyor gördüğüm tüm yüzler?
Saçların okşarken yanağımı daha bir seviyorum bu kenti, kız kulesine bakıyorum anlatılan hikayeler geçiyor bir bir aklımdan, kulağımda martı sesleri yanıbaşımda boğaz esintisi, sebepsiz bir tebessüm doluyor gamzelerime, sonra gözlerine takılıyor gözlerim,istanbul'u avucuma alıp gözlerinde kayboluyorum, vaad edilen cenneti düşlüyorum saçlarının her kıvrımında...
Bir kez daha AŞK oluyorum bir kez daha sevda oluyorum, yaradandan gelip yaratılana, mucizesine, sana tutuluyorum...!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!