bir bekleme odasındayım
hiçbir şeyi beklemiyorum..
zaman, kendiliğinden geçiyor
ben, hep aynı yerde hayatı izliyorum..
bazen, birileri gelmişti
ve..
vakit, geldi sanırım..
gözlerimi yumup;
hayatın en uç noktasına doğru gidiyorum..
yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgideyim.
belli belirsiz, önümde uzanan yolda kendimi kadere emanet ettim..
kaptan sağda indir beni
biliyorum daha çok uzun bir yol var önümüzde
üstelik burada inersem kaybolacağım
ve başka seferde yok bu düzergahta
ama yinede indir beni kaptan
daha fazla insanlığımı yitirmek istemiyorum.
bir daha bana geri gelme
o ihanet ve aşksızlık kokan nefesini hissetmek istemem.
satılık ruhuna verecek beş kuruşum yok
yok artık sana delice aşık yüreğim.
tek dermanım olsan da
Buğulu bir gözlük var sanki kalbimin üstünde.
Hiç kimse net değil.
Ve ben,
bu keşmekeş içinde,
çoktandır kaybettiğim yolumu bulmaya çalışıyorum.
gitgide siliniyor aynalardaki suretim
uyuşukluk tüm vücuduma yayılıyor
buna bir türlü engel olamıyorum
yaşam artık sadece uyumak
yemek yemek
4207, cebindeki son kurşunu bana verdi.
yüzünde istemediği bir hayatı yaşamış olmanın verdiği ızdırab ve çaresizlik duygusuyla;
artık bitir bu işi dermiş gibi baktı yüzüme.
o kadar çaresiz görünüyordu ki
teselli edecek kelimeler kıfayetsiz kalmıştı adeta...
mermiyi isteksizce elime aldığımda; hafif bir sıcaklık hissettim.
Zaman geçer acım bitmez
Yüreğim ağlar intikam diye.
Güneş batar, gece bitmez
Güzüm ağlar intikam diye.
Hakkın olan mutluluk değil,
gecenin en koyu kabusu
ürkütücü bir müziğin notası olup
doluyor kulaklarıma
yürüyorum
umutsuzlukların
aldanışların peşi sıra...
yenilenen acılarla iç içeyim,
mutlu olmak yada üzülmek herhangi bir şeye
nedir unuttum...
milyonlarca acı çekiyorum ama
çektiğim acıların hiçbiri artık canımı yakmıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!