Bana uzak olduğun kadar kendinsin.
Yaklaşma
İstemiyorum sende başka birini tanımak.
Varlığın
çeliyor hayatın aklını.
Bu yüzdendir ölüme bu denli
Denize karşı oturuyor şair
kendisi suskun
kaleminin çenesi düşük
yeteneksiz diyorlar ona
ve içinde anlaşılamamanın
getirdiği sancılar
Gözümden akan
bir damla yaşın içinde boğulan ümidimi
umman aşma kararlılığıma gömüyorum
Sana dair hayallerimi
sensiz olan ruhumu
çaresizliğe çaresizce teslim ediyorum
Şakaklarımdaki ağrı; rüyalarımı
emziriyor.
Ve rüyalarım büyüyüp, kabuslar
doğuruyor.
Gecenin kucağında
arzusu çürüyor zamanın.
Ey ölgün nefesiyle
kelimelere güç iliştirmeye çabalayan.
Hiç ilişmiyor mu gözüne solgun çaresizliğin?
Bir karmaşadır gidiyor
dolaşık zihninde
ketum bir deliliğe
Bir çocuğun öfkesinde
masumiyeti aramak.
Solumak bir masumun gözlerinde
şeytan öfkesini.
Uzanmak hırsın hırçınlığına ve
yakalamak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!