Suyun saydamlığında kaybolan gözlerin misali
Aşkı çöllerin ateşine sermiş yüreğindir bana dokunan.
Sevda şarkısı söyleyen zarif kuşlar misali
Hayatı rüzgârın akışına bırakan hislerindir bana dokunan.
Yalnızlığın uğultusunda bunalmış deryalar misali
Yan, aşk ile yan
Umut ile yan
Ümit ile yan
Yan ki gönüller tutuşsun
Kalplerdeki buzdağı erisin
Yan ki umut şarkısı söylesin kuşlar
Hayata dair bir umut olmadan yaşamak mı
Yoksa ufuklarda umudu aramak mı gerçek
Karanlığın içinde bir aydınlık aramak mı
Yoksa gölgelerde güneşe sarılmak mı gerçek
Hayallerimizin peşinden ölümüne koşmak mı
Bugüne yarın,yarına dün ararız
Hep bir düş gibi hayalde yaşarız
Sonra gün gelir destan yazarız
Ney’leyim ben bu dünyayı.
Her zaman kendimize yararız
Hayat dedim de aklıma,
Suyu az kalmış akan bir çeşme geldi
İçsek bitecek
İçmesek gidecek
Hayat dedim de aklıma,
Kanadı kırık bir kuş geldi
Yar dediğin nedir ki kalbi yaran yara..
Kalp dediğin nedir ki ruhu yakan sevda
Sevda dediğin nedir ki seni bağlayan yar-â
Aşk dediğin nedir ki ölüm ile yaşam arasındaki mezra..
Ben bir şiirim,
Harfleri sevda ırmağından
Heceleri gökkuşağından
Kelimeleri yüreği titreten
Satırları yağmur taneciklerinden
Kıtaları sevda toprağından
Tarihin derin sularında kalıyor gözlerim
Deryanın ortasında oracıkta duruyor özlemim
Hep aynı nakışta sözlerim
Sevmek mi, O nedir? Ben sana deliyim
Gönüllerin gözü yoktur aşklar biçare
Karanlığımıza bir güneş misali ışık katan,
Yüreklerimizde bir kıvılcım ateşi yakan,
Sevdalı harflerle, zincirlere vurulmuş ufkumuzu açan,
Benim fedakar öğretmenim.
Hayatın kavşağında bize yol gösteren,
Öyle bir yerde olmalı ki insan,
Bu cihanda hakikatı bulunan.
Öyle bir yerde olmalı ki insan,
Merhamet ile sevinci varolan.
Öyle bir yerde olmalı ki insan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!