Serdar Böke Şiirleri - Şair Serdar Böke

Dinle birtanem
Bilirmisin seni ne kadar sevdiğimi
Toprağın suya, çiçeklerin havaya hasretliğini,
Şiirlerin besteye, sevdaların dokunulmazlığa özlemini
Bir mahkumun özgürlüğe, benimse sana hevesimi;
Bilirmisin?

Bırak beni kendime,
Bırak ki son demi mi yaşayayım.
Ama nerde o söz dinleyen gönül,
Aşka yeni başlayan çocuk kalbi gibi şen.
Onu görünce gözü hiç bir şeyi görmeyen.

Baharın Kızı

Dinle İlkbaharın Tazeleğini Taşıyan Kız,
Seninle Bu Belkide İlk Ve Son Baharım
Biliyorsun Senden Sonra Yaz Gelecek
Daha Sonra Sonbahar Ve Kış.

Ben senden vazgeçtim ama,
Sevdan beni bırakmadı.
Geceler acımasız, korkaktı uykularım.
Sığınmak için yorganıma gizlendim.
Hapsettm bedenimi sensizliğe,
Ve ellerim gökyüzüne açıktı.

Olgun Yürekli, Masum Hayalli
Oğullarımın Anası Sevgilim.
Seni Bu Gün Değil, Bir Gün Değil,
Her Gün Anmak İsterim.

Güzel Yüzlü, Okşayan Sesli Anneciğim

Bu gün düşünce odamın kapısını araladım,
Girdim içeriye belki aşkı görürüm diye.
O kadarki, görmelisin darmadağınık her taraf,
Şöminede küllenmiş bir aşk, etrafta örümcek ağları.
Bir fırtına patlıyor o anda odanın kırık penceresinden gelen
Uçuyorum fırtınayla gelen rüzgarın kollarında.

Uzaklardan bir haber olsan,
Simli zarfın içinde bir mektup.
Günlerce beklemiş bir yürek
Hasret biriktirmiş.
Hıçkırarak ağlasa
Döne döne okusa gelenleri.

Mutluyken ölmek isterim, sizi bilmem.
Düşününce insan, ne zormuş,
Hem dertli, hem de ölmek üzere olmak.
Yüreği sıkışır, göğsüne sığmaz dertler insanın.
Sanki Binlerce kırk yılın yorgunluğu var kollarında,
Keşke şuracıkta öylece kala kalsam der.