Sonu olmaz bir ufkun akşamında...
Özleminle yanarken.
Avuçlarımda ayrılık.
Sokaklarımda hüzün.
Seni aradım.
Bulamadım...
Günaydın hayat günaydın.
Yine sen mi doğdun güneş.
Yine seni mi göreceğim.
Aldığım her nefeste boğulacakmıyım.
Neden yeşile bakamayacağım.
Ne zor şeymiş bu.
Etrafımdaki herkes senden nefret ediyor.
Artık seni anlatacağım kimsecikler kalmadı.
Kime seni anlatsam ya tamam sus diyorlar.
Herkeste aynı söz.
Sende hiç kafa yokmuyla başlıyor cümleler..
O seni sevse bırakıp gidermydiyle devam eden laflar.
Nereye baksam seni görüyorum.
Daha sonra çekiyorum gözlerimi üzerinden.
Unut diyorum boş ver diyorum.
Bilmiyorum şimdi neler yapıyorsun.
İçimde anlatılmaz bedenimi sızlatan bir acı.
Bağırıyor ben susuyorum.
Bugün öyle yalnızdım ki...
Yanına gelip gülen gözlerinde huzur aradım
Ama iyice yalnız olduğumu anladım.
Yaktım yeni başladığım cigaramı.
Yaktım ama hemen söndürdüm.
Gülen gözlerinde aradım huzuru.
Anladım ki ölmüş içimizdeki heyecanlar
Yok artık ayrıldıktan sonraki özlemeler ağlamalar
Teli özelden arayıp arayıp hala aklımdasını hissettirmeler
Anladım sevgili anladım sen beni sevmemişsin
Unut tamam mı aklına bile gelmesin
Kız kulesinde oturup istanbuldan korkuşumuzu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!