Sensizlik denizinde kaybolmuş bir sandalım ben
Hırçın dalgalar alıyor içine acımasızca
Ne zaman dinecek bu fırtına? Nerede bitecek bu yollar?
Eşlik eden vefakar gözyaşlarım
Gecenin sessizliğinde yoldaşım ay ışığı sadece
A new day has begun with a daylight shadow on my curtain
A quick look at the ceiling, animating the figures on my mind
Most of them are pale, so hard to form except a moment
The moment you smile at me in a restaurant
No need to find expressions, silence and eyes tell all we feel
Buğulu gözlerle yollardayım ve bir kaya parçasının üstündeyim şimdi
Dudaklarım soğuktan kurumuş, gözyaşlarım nemlendirecek belki
Ceketimin yakaları kalkık, düşünüyorum ufka doğru
Nefesimde sıcaklığın, ama ürpertiyor içimi eskiden olduğu gibi
Yüzün gönlümde canlanıyor, gözlerin gözlerimde
Uzaklarda kalmış anılar acıtıyor kalbimi
Bir yalnızlık fanusunun içindeyim, çırpınıyorum ama kurtulamıyorum
Düşünceler eşlik ediyor ruhumu sarmalayan çaresizliğe
Bir koltuk, bir sigara, bir pis kül tablası, bir de anılar
Gözler, ah o gözler anlatıyordu her şeyi
Her şeyin bittiğini
Sevginin yerini alan ayrılma isteğini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!