Serdal Ali Yalçın Şiirleri - Şair Serdal ...

Küçücük bedenimde yabancı bir el
Neler olduğundan habersiz bir ben
Korkuyorum dokunma bana
Hem ben ne verebilirim ki sana

Gece mi oldu

Yılların yüküyle dik yokuşlardayım
Bir ah bile etmedim yol boyunca
Kimi gördüysem eğer
Yollarına ışık oldum
Beni geçtiler
Hiç elimden tutanım olmadı

Bir bilinmezliğin içine dalmışım, gidiyorum
Nereye? Kime? gideceğimden habersiz
İçimi kimselere dökemiyorum
Bir duygu sarmış beni nedensiz
Gözyaşlarım belki de bu yüzden sebepsiz

Bir insan tanıdım , paramparça
Üzerinde hayat yorgunluğu
Sanki bana bakıp da tut ellerimden diyor
-Kurtar beni
Tedirgin bir rüzgar esiyor o gün havada
Sonra bir sessizlik

Hayaller kurarak geçti çocukluğum
Bir ağacın gölgesinde uzanarak , dalarak gökyüzüne
Beklemeye koyulurdum geceyi ve yıldızları
Gökyüzü bürününce siyaha
Bırakırdım kendimi sessizliğin kollarına
Çıkardım uzak diyarlarda bir yolculuğa

İçeride fırtınalar kopuyor dışarıda güneşli bir hava
Kelimeler hapsolmuş çıkmıyor boğazımdan
Dışarıda sevgi ve heyecanla uçuşan kuşlarla bir dünya
İçeride ürkek bir kuş korkuyor yalnızlığından

Sen kadınsın yapamazsın
Hiçbir işe yaramazsın
Zoru görünce kaçarsın
Gidip evinde ağlarsın

Kadınları hor gördünüz

Aşk
Hangi ağacın yaprağında gizli
Ya da sen
Hangi şaraptan döküldün kadehime
Gözler
Neden hep boşlukla savaşır

Bir sonbahar akşamında
Bilinmedik bir diyarda
Hiç tanımadığım insanların arasında
Terkedilmeye yüz tutmuş bir ev gibi
Yapayalnızım
Mendirek kenarlarına oturup

Seversin ama anlatamazsın
Korkundan hep içine atarsın
Kimse ne çektiğini bilmez
Ama sen her gün yanarsın

Korkaklar bir başka sever