Serçenin kanadıyım Şiiri - Davut Yıldız 2

ne zaman bahçelerinden koşarak
geçsem,
o
hep beni süzerdi
o
hep beni süzdüğünde
ben
bahçelerinde koşarak geçerdim
ne zaman bir serçenin kanadı olsam
o
hep beni avlardı
ağlardı,
o
hep ağladığında
ben
avlanırdım

ve serçeyi bir duvarın dibinde kanadı kırık buldu çocuklar,
tükürük akıttılar ağzına ölmesin diye
çocuklardan biri boynunu kopardı serçenin,
daha fazla acı çekmesin diye,
omuzları düştü çocukların,
sonra cılız bir ağacın dibine bırakıp gittiler…

Davut Yıldız