Dorukta senin için gizledim bu sevdayı,
Ulaşılması en zor sarp bayırladaki.
Çiçekler ekerdi zambaklarda ve etekleri suya inerdi.
Ulaşması zor,dorukta gizli bir çiçekti çatlak kayaların arasında.
Yağmurlar yıkardı serin imbatlarla,
Sessiz sessiz ışıldardı.
Ağaçlar;gölgelerle yıkardı.Bulutlar ilmek ilmek ilişirdi yamacına.
Herşeyden daha derin bir coğrafya bu,
En heyhatlı utkuyla korunmuş.
Evet asırlara dayana bilir bu sevda tılsımı,
En diplere gömüle bilir yavaş yavaş,
Parlamaktan ürke bilir yalnız doruklarda.
Sinsice gömülür kökü derin dağların eşiğinde.
Sevdiğim!Yüksek dağlarda serçe kadar yalnız yüreğim,korkak savunmasız ve aciz.
Yalnız yamaçlardaki karanlığın tozunda çetin.
Gitmemeliydin!Belliki yavaş yavaş silinmiş ışık anıtın.Göğün götürdüğü düşler eskimiş,rüzgar birbirine karıştırmış sevgi ile hüznü.
Sen göklerdeki serçeler gibi olmalıydın,göğün sularında süzülüp göçmeliydin sol yöreme.
Çılgın bir yel kaldın yüreğimde en serin,
Yavaş yavaş büyüyen kök kadar acemi.
Belirsiz bir yöre alır yalnız köşelerde.
Düşler içinde boğulmuş kalmışım çaresiz.
Ahh nasılda ürküyorum doruklarda bir başıma.
Soğuk Ayazın ve kapkaranlık gecelerin içindeyim,
sonsuz bir titreşim oluşturur içimde.
Kayıt Tarihi : 4.3.2019 04:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
30.06.2014 de yazılan şiir ayrılık döneminde yazıldı.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!