Serçeler Şiiri - Cahit Konut

Kurudağ’dan indi, Yoğunçınar’a,
Yumurtadan yeni oldu serçeler.
Kuşlar yuvalanmış koca çınara,
Kavakların başı doldu serçeler.

Beni fark edince cümlesi uçtu,
Yekli’yi, Hopun’u hızlıca geçti.
Domuz Pınarı’ndan biraz su içti,
Dikti gagasını, güldü serçeler.

Uçmak için kedisini sınadı,
Çalındı, çırpındı kalkmaz kanadı.
O gece de süvüklerde dünedi,
Sıcacık yuvayı buldu serçeler.

Sabahtan, seherden indi yazıya,
Koşar, yetişemez koca tazıya.
Hele haber verin Serçe Mazı’ya,
Maltepesi’nde de kaldı serçeler.

Bazısı iri de, bazısı ufak,
Zibilin üstüne kurmuşlar bir fak.
Tohum’la, Külâh’ın elinde tüfek,
Ah edip, saçını yoldu serçeler.

Kimisi evcil de, kimi tutmaca,
Üvevikle, ibibikler katmaca.
Korkarım ki; hayır etmez atmaca,
Kötünün elinden yıldı serçeler.

Aç kalanlar çatılarda kavlıyor,
Yarasını çaput ile bağlıyor.
Çağa-çocuk süngelinen avlıyor,
İşte ol sebepten öldü serçeler.

Uçmalı da KARAC’OZAN; uçmalı,
Göl üstünden, Gölbaşı’na geçmeli.
Kanat çırpıp, güneylere uçmalı,
Yâd ellere haber saldı serçeler.

02.08.1996 GÖLBAŞI

Kurudağ, Yoğunçınar, Yekli, Hopun: Kıllılı Köyü’nün obaları.