Serçeler çadır örüyor kanatlarıyla
saçlarımızın dibindeki yanan tenimize
sokuluyor böylece
hafif bir serinlik
akşama varmadan
ufacık kanatlarıyla
ikiye bölerler kılcal damarlarını
sonra
ayna tutarlar
şehrin bir siyah bir beyaz yüzüne
İşte su taşıyorlar
minik ağızlarında
vicdanların yangın yerlerine
oysa
biz ulaştık onlardan önce
ellerimizde bakraçlar
ırmağa taşıdık
bebelerin ümitlerini…
Bir gün
bebelerin öcünü almak için
kuşanarak ve silah bilerek öfkemi
boğmaya gittiğimde
dişi bir köpek
salyalarıyla sürükledi serinliğimi
.............................
Kayıt Tarihi : 9.1.2009 15:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!