Serçeler 1 Şiiri - Ahmet Özsoy

Kim gelirse gelsin!
Yer bulamaz içeri girdiğinde;
her taraf sevdanla dolu.
Havadaki bulut;
yağmuru boşuna getirir!
Rüzgar; boşuna vurur pencereme.
Aşk dediğin budur işte!
Böyle kapatır kapıları...
Bir sabah; erkenden olmuştu gidişin:
Odamda hala o sabah duruyor.
Kırmızı gül tomurcuk hala,
karanfil üçüncü katmerinde kaldı...
Yemlediğin serçeler,arada bir uğrayıp
gelip gelmediğini yokluyor.
Adını bilmediğim bir suç işlemişim gibi
cezalandırdığım oluyor kendimi.
Hayallerim,benimle gelmiyor artık....
Dilim varmıyor ama:
Onlar da seninle gitmişler...
Sen gideli; ilk defa pencereyi açtığımda:
Gül tomurcuğunda,karanfil üçüncü katmerinde
donmuş öylece kalmış...
Bir serçe karanfilin çubuğuna konmuş,
bir diğeri gülün kenarındaki tele,
sadece bir eksik var;
vukuat tekmilinde bu resmin;
sen yoksun! ...