Şerçeden Hayat Şiiri - Behcet Dikel

...ve hayat acımasızdı ürperiyordu serçe misali gönlüm çığlık çığlığa
sessizce sesini duyurmaya çalıyordu tabi anlayanlara
günüm dünüme karışmıştı sanki
ve seçemez oldu gözleri dün ile bugündekileri ve göremez oldu yarınları
gönlüm bi çaydanlık gibi fokurduyor ama gönül işte bu fokurtadıkça demleniyor
ve göz pınarları nemlendikçe yaşlar beliriyor
senle biz olmak inan ufkun ufkunda bile seçilemiyor
seçilen sensen gönülde kalp gözü yetmez mi görmeye
yok lakin seçilen sen değilsen Mevla'ca..
işte o zaman bi kalp de yetmiyor seni sessizce sevmeye
gönlümü karaları bağlayamam artık
kalp gözümü de dağlayamam
üzüldüğü dahi hissettirmesin seni bana yazmayan yoksa dayanamam
artık ekinoks bi araftayım ne gecem belli ne de artık gündüzüm
hiç bir anlam ifade etmiyorlar sensizliği dahi uzaklaştırmaktan başka
Kays olmak Leyla diye bir kadınadır..
Lakin;
Mecnun olmak Mevla denen gerçek bi aşkadır.

(Hissiz Adam)