Serçecik Şiiri - Mahmut Çuhadar

Minicik bir kuştu
adı sanı olmayan parkta
mercimek gözleri
gri sıradan tüyleri
bir de yumurtası vardı

bir gece yuvasında
uyuyorken koptu kıyamet
gece uçamazdı ki kaçsın
uçsa yumurtasını bırakamazdı
öylece bekledi korktu
çok korktu
beyaz duman geliyordu
bir de patlama sesleri
serçenin yuvasına kadar
nefes alamadı
yandı minicik ciğeri
öylece kaldı kaskatı
serçecik öldü

kuşlar özgürdürler memleketimde
mavi gökyüzü onlarındır tartışmasız
onlar da ölüyor artık
beyaz dumandan
kuşlar ölürse
özgürlük de ölür
ölmesinler ne olur…

13.06.2013