Serçe yuvası Şiiri - Ali Kesin

SERÇE YUVASI

Süyükte serçe yuvası
Telaşlı yuva anası
Gözün dikmiş yavrulara
Kahpe çiyanın garası

Yaklaşıyor süzülerek
Büklüm büklüm bükülerek
Çatal dili soğuk kanı
Serçeleri ürküterek

Ana serçe feryad figan
Yoktur çığlığını duyan
İki yavrusunu yuttu
Ana olda haydi dayan

Baba serçe geldi kondu
Yavruları eksik buldu
Agzında bulgur tanesi
Gözlerine yaşlar doldu

Yan yuva görmezden geldi
Üstünede akıl verdi
Bana dokunmayan çiyan
Binleri yaşasın dedi

Aradan geçti bir zaman
Yuttugun sindirdi çiyan
Sıra geldi yan yuvaya
Nasılsa yok karşı duran

Şimdi yan yuva perişan
Dediğine oldu pişman
Yavruların nırgın kesti
Dokunmassa bin yaşıyan

Dede serçe haber saldı
Tüm serçeleri topladı
Bu işin sonu yok dedi
Derin düşünceye daldı

Sözü aldı serçe nine
Artık kaldırmıyor sine
Yarın sabah seher vakti
Baskın verelim inine

Genç serçeler dünden razı
Bir birine verdi gazı
Çiyanın koca ağzından
Sökecekler üç beş azı

Baba ve ana serçeler
Şafağı dört gözle bekler
Yavruların öcü yakın
Dilde bitti bütün sözler

Güneş uykusundan kalktı
Sürü ine pusu attı
Çıktı inden gara çiyan
Gene cakasını sattı

Hücum dedi dede serçe
Ya hepsine yada heçe
Delik deşik oldu çiyan
İnine çektiler peçe

Vuruşmanın kanı boldu
Çiyan layığını buldu
Bedel ödemeden olmaz
Beş on serçe şehit oldu

Süyükte bayram havası
Okunan çiyan selası
Neşe umut doldu taştı
Süyükte serçe yuvası...

Ali Kesin