Serçe Yürekler Kocaman Yüreklerdir

İyiler ve kötüler.Namuslular ve namussuzlar.Gün ve gece doğum ve ölüm dünyanın kuruluşundan beri vardır.Bu tüm canlılar için geçerlidir.İnsanların başta hayatta kalabilmek için o günün koşullarında vahşi doğa ve beslenmek hayatta kalmak için vahşi hayvanlarla savaşırlardı. Efsaneler, mitolojiler ve tarih böyle söylüyor.Bu efsaneler içinde bazı hayvanlar insanların dostu ve yardımcısı olarak anılırken, bazı hayvanlar (mesela keklik gibi) olanlar tıpkı insanlar gibi kendi ırklarına ihanet ediyorlar.Bunlar ders çıkarılması gereken çok önemli konulardır. Tabi yaşam hep böyle tek düz devam etmedi, başta doğa ile ortak mücadele eden insanoğlu gün geldi birbirlerini yok etmeye başladılar.bu ta günümüze kadar devam etti ve ediyor.Bu haklı ve haksız savaşlarda insanlar hayvanları da kullandı.

Bende ‘Serçe Yüreğim’ kitabını yayınlarken isimsiz tüm serçe yüreklere sevgiyi, umudu, ihaneti,tutsaklığı ve özgürlüğü sesli ve sessiz düşünmenin nelere mal olacağını serçe yüreklerin aslında kocaman yürekler olduğunu serçe kuşun o küçük mini minnacık özgürlüğe kanat çırpan kuş.Aslında kocaman yüreklidir.Çünkü o hep özgürdür.Bir yerde takılıp kalmaz.Havalanır yukarıdan bakar.O yukarıdan baktığında özgürlüğün ne demek olduğunu bilir.Yüreği ve beyni tutsak olanları yukarıdan izler.

Ve ondandır ki, bedeni minik yüreği kocaman koskocamandır.O hep özgürce uçar, yerdeki “puşt” zulasında kendisine kurulan tezgaha düşmesin, çünkü o özgür beyinlerin özgür yüreklerin temsilcisidir.O gerçekten yana o doğruluktan yana o Hz. İbrahim’den yanadır.

“Bilinen bir hikâyedir.Nemrut İbrahim peygamberi yakmak için devasa bir odun yığını hazırlar ve ortasındaki direğe de İbrahim peygamberi bağlatır.Bir taraftan da odun yığınını ateşe verir.Tam da o esnada bizim Diyarbakır’da Ako kuşu dediğimiz karga ile bir başka kuşun (melezî kuş) gagasında kuru dalı odun kümesinin içine atı verir, bu durumu görenler soruverir Ako kuşuna o minicik dal parçasını bu kocaman ateş yığınının içine ha atmış ha atmamışsın ne fark eder? Yanıtlar Ako kuşu:
__‘Bende biliyorum da mesele o değil maksat İbrahim ile düşman olduğumuz belli olsun’ der. Tam da o esnada mini minnacık bir serçe kuşu belirir ateş yığının üzerine gagasında bir damlacık su ve hemen o bir damlacık suyu yukarıdan bırakıverir, ateş kümesinin üzerine ona da sorarlar ‘Bir damlacık suyu bu koskocaman ateşin üzerine bıraktın, ne işe yarayacak ki? ’ Serçe yanıtlar:
__‘Olsun bende biliyorum, faydası olmaz da ama herkes bilsin ki hiç değilse İbrahim’le dost olduğumuzu onun yakılmasına, ateşe atılmasına gönlümün elvermediğini bilsinler istedim’

O gün bu gündür bizim buralarda o melez kuşa ‘Ako piçi’ derler(Şeyhmus Diken) o gün bu gündür serçe kuşu hep iyiden yana doğrudan yana, özgürlükten yana uçar.” Hikâyenin sonunu merak edenler olursa Hz. İbrahim yanmaz. Korkunç bir şimşek çakar yağmur yağar ateş söner rivayete göre Urfa ’da ki balıklı göldeki balıklar İbrahim peygamberi yakmak için kullanılan odunlarmış.Bende bu efsanenin gerçek olduğuna inanarak ilk şiir kitabımın adını Serçe Yüreğim bıraktım. Serçeleri ve serçe yürekleri çok seviyorum.