Serçe Yüreği Şiiri - Serdar Erdemir

dışarıdan bakınca; yumruk kadar/
alabildiğine dar...
üstüne üstlük parmaklık var,
içerden cam, çerçeve
hani şu bildik;
karanlık deve ışık sunan/
tek gözlü, kör pencere
bir saksısı eksik, bir de gül
ne perde takılı ne de tül..
kapkara bir gölge gibi;
gökyüzüne yükselen minareden/
masmavi bir musiki
uykusu kaçmış bir serçe
belki yorgunluktan;
belki de meraktan.
geçerken kondu; hasta çınara
göz ucuyla bakar;
koğuşun sağdan üçüncü/
sol penceresine....
gören teselliye gelmiş der.
bir de mahareti var kendince
eşlik eder; minareden yükselen musikiye
kafa sallar, çırpınır durur.!
tez canlı; fermanı dilinde
dışarıda lapa, lapa kar
kırık camdan içeri/
toprak kokulu, rüzgâr uğuldar
zahir bundandır kahrı
kurşun olsa ağzında;
ancak bu kadar vurur
küçücük yüreğinde ne ahkâm, ne gurur
buz kesmiş pencereye; tüm cesaretiyle
hohlar durur…
kendi özgürlüğünü yaşamaz
bilmem ne buldu bende
derdime ortak olur.
takvimi belli her gün doğumunda/
gelir kör penceremde huzur bulur…