Serçe Divanı 5 Şiiri - Hüseyin Polat 2

Serçem bu ne fecr-i sâdık, cemâlinde bin demet gül
Konduğun dal sünbüllendi, nazar eyler kem bülbül

Öyle bir şakıdın ki sinemizden ekdâr-ı âlâm düştü
Gönlü zebun olan şairin kalemindeki elem düştü

Arşa çıktı handefeşânın, görüldü ki maverâsı mâi
Çeşmi âmâ bile oldu hem basîre, hem çeşmi mâi

Ürkme gayrı geceden, cümle ahteran sana tutulur
Seni vuracak avcı, behacetine şaşar da kendini vurur

Kâvînin bu sırlı âb-ı çeşmini bir tek sen dindirirsin
Sen ki mevt olmuş kalbe âb-ı hayatı müjdeleyensin

Müstef’ilâtün , Müstef’ilâtün, Müstef’ilâtün, Müstef’ilâtün