Serçe Busesi Şiiri - Rasim Yılmaz

Yağan her kar tanesinde
dokunurum ruhuna,
üşüyen parmak uçlarımın
ısındığını hissederim yavaş yavaş
Ve o an anlarım ki
ben çoktan sen olmuşum
bir bilinmezliğin içinde

Hangi yöne dönsem yüzümü
sıcak bir tebessümle hayalin belirir
gülümserim kendi kendime
ve gözlerimi kamaştıran
nurani bakışlarının buğusu aklıma gelince
birden bire yıkılır gönlüme
inşa ettiğim tüm duvarlar
ve paramparça olur içim

Ağrılar içinde kıvranan duygularımın
terleri boncuk boncuk akıyor gözümden
acısı genzimde hala yokluğunun
ilk gün ki gibi taze yaralarım
yanıyor içim
alev alev

Hüzünlü bir türkü yankılanıyor radyodan
Hicran bestesini yüreğime dolduruyor
kalbe zarar acısı melodisinden belli
ben galiba ölüyorum usulca
nerdesin?

Kıyamadığım suretini
kim bilir kimler seviyor şimdi
Karayazılım

Boşalırken serin terler gözümden
anılarım can çekişiyor her nefeste
kendinden geçmiş yüreğim buruk yokluğunda
sabahsız gecelere mahkum ettim kendimi
dokunmasın bana güneşinin ışığı bir daha

Estiğinden beri o veda yeli
son busenin tadı
hala dudaklarımda saklı
kalbimin huzursuz yanına ekledim seni
ben ölmeden sen bende ölme diye...
...

11.06.2013