Serçe Şiiri - Cevdet Dino

Serçe;
Küçük, kıvır kıvır tüyleri
Puslu, hain bir mevsimde dolandı farkına varmadan,
Hep yüzüne o en sevdiği şiirleri okudu,
Yalancı bahar çılgına çevirmişti minnacık yüreğini,
Bir tufan koptu...
Deniz, o eski deniz;
Mevsim, o kadar şaşaalı değildi artık...
Tüyleri kirlendi yalancı baharın tozlarında,
Grileşti gülüşleri serçenin,
Terketmek vakti gelmişti bu memleketi,
Terketti serçe terketti sonunda bir damla gözyaşıyla
Ve akan zamanın deminde,
Kirlenmemiş bir memleketin dalına kondu serçe;
Köpüklü gökyüzü, şuleli yüzler, nevbahar...
Serçe doğruldu, uyandı o kabustan
Sonra, işte o hasretini duyduğu sevgili,
Çok ötesinde değil; elini koysa kalbinin üstüne
İşte orda!
Grileşen yüz ve gülücükler binlerce elvana döndü serçenin,
Sonra bir yağmur; ılık, ürpertili ve serin...
Kanatlandı serçe ve kanatlarının üstünde bir kelebek!