Cıvıl cıvıl ötüyordu,
Küçücük bir kuştu serçe.
Bir gün balta sesi duydu,
Kaygılandı, sustu serçe.
Kestiler çam ağacını,
Dağıttılar yuvasını,
Kararttılar dünyasını,
Can havliyle uçtu serçe.
Şaşırdı hep pusulayı,
Aşıp gitti düz ovayı,
Artık terk etti sılayı,
Gurbet ele düştü serçe.
Acıktı, toprağı eşti,
Böceklerle cilveleşti,
Yedi, içti, güzelleşti,
Bir kuşla buluştu serçe.
Muhtaç oldu bir ağaca,
Dal aradı uça uça,
Sığmadı ele avuca,
Hasretle tutuştu serçe.
Kanat çırptı deli dolu,
Şehirlere düştü yolu.
Kat kat bina sağı solu,
Çatılardan uçtu serçe.
Geldi, pencereme kondu,
Kanadı cama dokundu.
Bir şaire şarkı sundu,
Cıvıl cıvıl coştu serçe.
Kayıt Tarihi : 27.2.2007 19:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çalar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/27/serce-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!