&* Serçe *& Şiiri - Necmettin Özelçi

Ne akıllısın sen,
Ufacık çok ufacıksın..
Seni gören şaşırır,
Hele bir karnın acıksın!
Bir yerde simit yerken,
Dökülen susamları..
Ta ayak ucundan,
Bazen de yanıbaşından,
Çekinmeden kapışları,
İnsanı hayran bırakır!
Düşünüyorum da,
İnsanlar da kuş misali...
Kimi korkar çekinir,
Her şeyi ince ince hesaplar!
Birden,
Beklemediği bir an,
Serçe gibi, gelir birisi...
Ne var ise kapar gider.
Koskoca güvercinler,
Büyük bir çaba içinde,
Dolaşıp rızkını ararken...
Bulduğunun,
Serçeden kalanını yer!
Serçe de akıl var,
Fikir var,
Herhalde...
Güvercinin,
Ağzından alır gider...
Düşünüyorum da,
İnsanlar da böyle işte!
Kimi güvercin gibi,
Kimi de papağan...
Kimi de şahin ya da doğan,
Misali...
Serçe yemini alınca,
O kadar akıllı ki...
Uçar gider sakin bir yere!
Güvercin gibi,
Yemiyle didinip durmaz,
Kimse de gelip kaçıramaz...
Yazık, serçe gibi olamayanlara!
Yazık, garip güvercinlere...
Görünce yaşam kavgasında serçeyi,
İşte o zaman,
Hayatta anlar ız acı gerçeği!
Akıllı ve kurnaz olan,
Daha kolayına kaçıyor her şeyin...
Daha güzel de yaşıyor!
Ne yazık ki,
Dünyanın bütün eziyeti,
Serçe gibi olamayan,
Kuşlara oluyor! ...
Canlılara oluyor..