Serçe Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Serçe

Gittim de şimdi erdim mi sanki huzura
Her ayrılık her kopuş olmadı mı acı bir macera
Gözlerinde kalmadım mı tutsak sevgilimin
Pınar olmadı yaşlar sarmadı mı göz bebeğim
Bıraktım ya seni şimdi yasta bir başına
Hangi hüzün gelipte oturabilir karşısına
Dökülürken gözlerinden aşkımızın taneleri
Çıra oldun yaktın sevdiceğim mahvettin beni
Sen giderken memleketin bartının yollarına
Başladım şimdiden veriyorum arıza yüksek irtifa
Her geçen dakika ekleniyor aramıza kilometreler
Bu gam tüketiyor beni tüketecek elbet bu heder
Biçsek sevdamıza bedel kaça satarsın
Her seferinde bizi ayrı koyan kader utansın
Bu ayrılık kısa sürdü konuşmadık pek
Acılar bu kadar yoğunken kelimeye ne gerek
Eklemeli sakallarıma fazladan beş beyaz
Sormamalı kimse derdim çok yada az
Kübra peri kaldı ya geride olmadığım yerde
Açılıverdi şimdi kapılar cennetten cehenneme
Seçme hakkım olsaydı elbet
Senin olmak isterdim müebbet
“Sorsalardı fare mi olmak yoksa serçe mi “
“Serçe olmak isterdim elbet “