Serçe Şiiri - Macit Kuruçay

Mâvi bir atmaca vurdu
kuru daldan dala çırpınan serçeyi
canı çekildi
canım çekildi ilkin
yorgun bir mermi gibi
yere indiler
sonbahar da hiç mi hiç
yakışmıyor ağaçlara
her ağaç
kocamış kambur bir şâir
kocamış kambur bir şiir
çirkin
renksiz
tel tel
bir serçe ağladı avuçlarıma
kanı bulaştı sonbaharına
oysaki
atmaca mâvi
masmâviydi
su başında
elimin kanını yıkadım
vuruldum güzelliğine
suyun başını taradım
öyle altın gümüş taraklarım da
yoktu benim
suya karıştı ellerim
suya karıştı gözlerim
gökyüzü sakin
yerden göğe
gökten yere sâkin
başından vurulmuş at gibi sakin
su güzel
züleyha gibi güzel
bir tüfek patladı
içimin yüce ormanlarında
yusufçuk havalanmadı
kuyular kötü
kuyular kerih
kuyular irinli bir yara gibi
kuyular
hiç kapanmadı
kim vicdanının kuyusundan
mapusluğundan
âzâde olmuş
şen şâtır beraat etmiş
gören var mı
vicdan insanı sâdece çürütmez
helâk eder de.