Serçe Şiiri - İlkay Ayata

Sallandık,
Önce şaşkınlığımız yıkıldı,
Korkumuzu aldık önümüze,
Gerçeğe koştuk.
Çok geç artık,
Sallanmıyoruz.
Nefesim,
geri dönüyor duvarlardan.
Bir şey yapmadan,
yoruldum.
Kaç kişiydik,
Neredeyim?
Akrep, yelkovan neredesiniz ?
Nerede kaldı bu otobüs ?
Kiminle bineceğim?
Nereye gitmek isterim,
Herkesi alayım en iyisi.
Her şey zor şimdi,
Düşünmek bile zor geliyor.
Nefesim sırtıma yük,
Kaç kişiyiz acaba?
Kulağımda çınlayan uğultu,
Her duyduğumda daha uzak sanki.
Kalbimi hissediyorum ilk defa,
Her yerimde.
Ama yavaşladı,
Yaşlandığımı şimdi anlıyorum.
İnsan kalbini hissetmez yaşarken.
Yavaşlıyorum,
Avuçlanmış bir serçenin kalbini özlüyorum,
pır pır,
hürriyet özlemiyle atan o minik kalbi…