Ankara'da bir martı
Söyleyin nasıl yaşar
Mavilere özlemim
İçimden akıp taşar
Ne işim var ki burda
Benim sana aşkım
Bir Ankaralının denize özlemi gibi
Seninle doğmadım
Seninle yaşamadım
Sana aşina değilim
Ama güzelsin ve seviyorum işte...
Bir temmuz günü olmadı mı her şey
Bir yaz günü başlamadı mı
Güneş gibi yakmıştın ilk görüşte
Belki de güneş sendin
Bir eylül günü ıslanmadı mı saçların
Kalmasın önünde çıkar bir yolun
Birden tutmaz olsun ne el ne kolun
Sen gibiyle dolsun sağın ve solun
Sana onlar lazım, o sana yeter
Aldığın nefesin hayrı olmasın
Başına öyle bir şey gelsin ki bugün
Direkt benden bil
Aklına başka bir şey gelmesin
Benim ahımı aldığına pişman ol
Ama çok geç olduğunu da bil!
Önce sen terk ettin beni
Sonra uykum
Devamı da geldi elbette
Yapayalnız kaldım
Bir ben bir kendim
Benziyor işte
Güneşin sarısına, saçların
Onlar da ışık saçıyor
Aydınlatıyor güneş gibi
Benziyor işte
Derlerdi de inanmazdım
Değmeyecek insanlara hak etmedikleri değeri vermek
Bir gün gerçek yüzlerini görmeni sağlar diye
Bazı şeyleri yaşayarak öğrenmek gerekiyormuş
Değmezmişsin
Ey mâh-ı tâbân, şem‘-i cihânım, gönlüm pervane sana,
Firâkın rûh-i zelzele, cân-ı ser feda sana
Hicrânın âteş-i sûzandır, kül eyledi rûh-i ben
Vuslatın bâğ-ı cinândır, ömrüm bahârdır sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!