Mesafeler uzadıkça yakınlaşır insanlar, Özlemler kapatır ara mesafeyi ve yakınlaştıkça uzaklaşır insanlar akabinde samimiyet açar aradaki mesafeyi, bir mektup yazarsın heyecanına kapılıp bir hoş tutarsın kendini cevaba kadar, bir mesaj atarsın cevap gelir mektup süresince sinir boşaltırsın üstüne titrediğinin ve kalp kırarsın istemeden hissettirerek. Cebelleşirsin ne yaptığını bilmeyerek, bir çözüm bir çıkış istersin tüm dersleri tüm tecrübeleri istersin küçük bir söz söyleyecek de bulamazsın görmezden gelinmeye bir çare, oturup bir kenara ağlamak mıdır çare? çare nedir? kimin içindir? sadece hastalar mı biçare? yüreği sevgi kanseri olmuşa ne çare, hissedemiyene yaşayamıyana nefes alamayana nedir derman tüm uzuvları sağlam dururken kullanamayana ve içinden yaşam gelmeyene ne edilecek, tek çözüm yokluk sa eğer yok olmuşluk bizim safımızdaysa koyverin çevirin dünyayı vurun sırtıma, Aşk, acıya, acı, gözyaşıma.....
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta