gerildi tenim desen, kasnağnda dünyanın,
ruhum kevgir uykusu, süzülmemiş rüyanın.
el çekmişim hayattan, ben de silahsız fedaiyim,
ateşlerin ve töz acının gizli harman yeriyim.
ne yerdeyim ne gökte, ne tendeyim ne aşkta,
nere koysunlar beni, nerde durayım başka?
benim ruhum bu bedene girerken ağlamış,
tenim hoşbeş etmeden, heman kara bağlamış.
yerin yüzü asılmış, ayağım değince ona,
heyelana gebe yürü, bok yetişmez bu dona.
dönmeyen değirmene darı dökmek ne akıl?
bak şu dünya dönse de, öğütmez onu akıl.
nasıl değil, neden değil, niyesi, niçini yok mu?
niye oldu, niçin aktı, bütün oluş ve akış?
yıldızları, felekleri, alemi ben bilmem de,
böyle dönen bu dünyaya, benden olmaz bir alkış.
çağlar demiş anam bana, babam da kabul etmiş,
bir süt emmiş emmemiş, o da burnundan gelmiş.
LETHE, Şiirden Yayınları, 64s, 2021
serbest müstezat,syf.18
Kayıt Tarihi : 23.2.2021 12:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!