Serbest Kürsü Şiiri - Resul Aslan

Ben bir hoca idim
Hayat üniversitesinde
Serbest kürsüde oturur idim
Aşka dair sorulara cevap verirdim
Taze kalplere yol gösterirdim
Çoğu hayal kırılmadı sayemde
Çoğu gönül alevlere odun olmadı sayemde
Çoğu dudak kana bulanmadı sayemde
Çoğu kitap mutluluk veren aşklar yazdı
İsimler ağaçlara değil mendillere yazıldı
Mendiller sevdalılara yol aldı
Hüzünler çöp oldu
Sevinçler dağ oldu
Çoğu dalga huzurla duruldu
Aklın ve kalbin ışığında fener oldum
Genç ama kayıp gemilere kılavuz oldum
Sahillerde ayrılıklar değil
Kavuşmalar konuşuldu
Serbest kürsüde muazzam idim
Aşk akademisinin piri idim
Günün birinde genç hatunun biri geldi
Gözlerimin içini sevgisiyle deldi
Benliğim aşkla kör edildi
İstedim onu, kalbim de istedi
O hatun her şeyden çok arzu edildi
Lakin bir mani var idi
Kendisi öğrencim idi
İki dünya gelse idi
Serbest kürsüde dahi fetva verilse idi
Bu aşkı mümkün kılmaya yetmezdi
Serbest kürsü terk edildi
Bu gafil hoca çöllere sürgün edildi
Ahlak ve aşk bir kavgada birbirine yenildi