Serbest Düşüş Şiiri - Darul Erkam

Sırada ne var şimdi hayatta diye belirsiz bir bekleyiş
Bir derdini çözdüm sanarken binlercesiyle türeyiş
Ancak hiç bitmeyecek galiba bu umutlu bekleyiş
Unutmaya alıştığımızdan, alışmayı unuttuk. Bu da değişik bi debeleniş.

Fizik der ki, havadan bırakılan top zamanla hızlanır.
Bu yüzden düşmeye başladığın, yere yakınken anlaşılır.
Her insana aynısı yazılmış aslında geldiği anda hayata.
Doğ , büyü ,evlen ,çoğal sonra da öl çok görünmeden ortalıkta

Fanusunda başardım sandıkların, aslında hayatın illüzyonuna kandıkların
Doymadığın sofrada tavanın dibine ekmeğinle bandıkların
Biliyorum. Ya çok materyalist ya da aşırı duygusalım.
Çünkü geçmişten aldıklarımı halen çantamda saklarım.

Eline para geçtiğinde seviniyor ya insan mesela hoyratça.
Veya bir çift göz aşkla baktığı zaman da gülüyor hani şımarıkça.
Bunlar sana yazılmış şeyler işte. Para kazan ki evlenesin.
Birine gülümsemeni isterler zaten. Çünkü kendi dar fanusuna sevinesin.

Düşerek başlar her insan hayata, itenler aslında en güvendiklerimiz.
Adına aile demişler hatta sözde hepsi büyüklerimiz.
Beklenti yönlendirir insanı. Bu böyle gelmiş böyle gidecek.
Bunu görebilene ne mutlu en azından kendi dünyasında debelenecek.

Kendi düşüşünü yaşamak bizi hayatta tutmaz belki
Ama kendin düşerken gülümsemek bile gayet kafi
Başkalarının ittirdiği bu hayatta sakat kalsan dahi
Kendin karar verdiğin şekilde çakılıp ölsen çok daha iyi