içimdeki nehirler
yalnızlığa doğru akıyor her geçen gün
her geçen gün
bir yaprak daha düşüyor umut ağacından
yılgın düşünce mücadelemin kır atları
kırılıyor Pegasos’un kanatları
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim