Seray Kuru Şiirleri - Şair Seray Kuru

Mevsim bahara dönüyor şehrimde,

Ama benim içimde açan,

Tek bir tomurcuk bile yok,

Ne acılar,ne insanlar tükettim ben;

Bugün ki ben olmak için bilmezsin,

Ne ben saydıklarım oldu,ben olmamış,

Daha dün gibi; ismimin önüne gelen,
En güzel ünvandı; anneliğim.
Canımdan candı,Allahtan emanetim.
Yüzünü bile görmeden,koşulsuzca sevdiğim,
Gelsin diye gün sayıp,yolunu gözlediğim; bebeklerim...

Bile isteye yanlışlarım,olmadı hiç hayatta,

Yanlış insanlara harcadığım zamanlarımdan başka,

İnancım var bilirim Allah'ıma,

Yüreğime saplanmış hain bir hançermiş aşkın,

Beni acılar içinde birakıp gitmeye meyilli,

Ne bendeki seni,ne yıllarımı umursamaz,

Bu yürek bu bedene ağır geliyor artık,

Biraz unutmalı,silmeli,dünü yoksa tükeniyor,

Bilmem ki; beni sevmişmiydin sen,en başından,

Sen benim için yalancı bir bahardın,

Aldandım dallarımı çiçekler sardı,

Sana inanıp şaşıran yüreğim,

Ben de yoruldum artık,bu yeni benle yaşamaktan,

Ya çok coşkulu beni durdurmaktan,

Yada tükenmiş ruhumun elinden tutmaktan,

Doldurmazsan beynini iyi güzel şeylerle,
Tez vakitte olursun şeytan sofrasında meze,
Sen nefsine yenilip dalarsan alemlere,
Zirvedeyim zannetsende,düşmüşsündür en derine.

Allah'ın verdiğine şükredip inanmazsan,

Yasaklı sevdalara değmişse tenin,
Artık ne sen benimsin,ne de ben senin,
Uzun bir yolculuğun yol ayrımına,
Geldik artık,sen beni unut git derim.
İçimdeki acı hüzne dönüyor.
Yüreğimdeki yangın söndü sönüyor.