Mütemadiyen gelip gitmeler,
Bir gün kırksekiz saat burda.
Güneşin gözelerine kadar bastım.
Sıcaklık hissi de yok!
Yüzleri kare beni pek te
Yadırgamayan bir insan türüyle
Aynı yıldızda kalıyoruz.
Yer sıkıntısı yok..
Ağırlığımın yedide üçü kadar
Hafifledim
Burda ağır insan yok!
Hepsi hızlı!
Bu sabah başka bir gezegene
Çalışmaya gittiler.
Bir uydunun yerini değiştireceklermiş.
Etrafta çocuklar ve kadınlar
Çocuklar, ye’cüc me’cüc
Maskelerini takıp eğleniyorlar
Serotonin iplerinden
Mutluluk kazaklarını örüyor
Anneler.
Kayıt Tarihi : 5.1.2020 00:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zerrin Zengin Dönmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/05/seratonin.jpg)
Sağolun eksik olmayın
teşekkür ederim bu güzel şiir için
Aynen gidip geliyoruz yorumlarınız benim için çok değerli teşekkür ediyorum
TÜM YORUMLAR (2)