Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
seratonin zayıflatıyormuş...tecrübeyle sabit...saat her daim aşkı vursa ve hep yenilsek...ne olurduk! Yunus mu olurduk!?...Yusuf mu!?....
Nasrettin Hoca da nerden geldi aklıma:)
selamla kalalım...
*
Zûleyhayı büyüten ; Yusufuda büyütür....
aynı değil mi??...
bütün iş kuyuda olmasın!!!.....
zamani hizlandirip, daraltmaya ve dahi yerinden oynatmaya Ask'in gucuyle ......
O an ki;bir nefese tum omru sigdirdigimiz ...
O an ki; bin nefese bir an doldurdugumuz ..
ve Zaman ki saf Ask'a teslim zamansizligimiz ...
yine yapmis yapacagini deli cocuk :)
hercai sıfat olunca isim gibi türemez diye düşündüm
hercailik olur..ruhun hercailiği olur..
ruhun hercaisi
orada takıldım
belki de kafam basmadı söylenmek istenene
sabah ve şair
sabah ki diriliştir.. onunla diriliriz..
öte yandan; biz dirilirsek, dirilir sabah..sabah bizimle dirilir..
memat meselesinden geçiyor hayat...mematın içine hayatı, zamanın memelerinden sağıyoruz biz diyor şiir..
Ben öyle duydum şahsen...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta