Seraptaki Çiçek Şiiri - Burak Bey

Ses, bir ses uyanıyor içimde
Hayallere sürüklüyor , elimden çekiştiren bir çocuk gibi
Bakışlarını göğe dikmiş, gülümsüyor çocuk
Soluğum, soluğumu alan bir rüzgar esiyor
Nefesim! Nefesim neredesin?
İncilerin içinden bir nefes beliriyor
Kalbimle konuşan bir nefes.
Hayallerimde geziniyor. Neden gülmüyorsun nefes!
Çiçekler seni kıskanır diye mi?

Tutku arıyorum; rüzgarı hisseden, gülümseyen, kalbin dilini bilen bir tutku.
Tatlı; güzel, sıcak bir sohbet.
Ah, bulutlar. Gökyüzündeki ışık gülümsüyor sanki bana.
Ah, bulutlar çekilin önümden.
Anlamıyorum bu bir gülümseme mi?
Çölde bir bedevi miyim?
Serabın içindeki bir inci mi?
İncilerin darbeleri kanatıyor kalbimi.
Nefes koşmaya başlıyor düşlerimde.
Bekle beni! Uykumu çalan nefes.
Bir gerçeği fısıldayacağım sana:
Kalbime iyi bak.

İstemezsen kalbimi, at karanlığa.
Cam taneleri gibi duman et!
Ama eğer kulak verirsen sesime
fısılda kalbine. Allah izin verirse sevecektir beni.
Yoksa önceden tüten bir nefes miyim içinde?

Uçun kuşlar, uçun.
Bir fener yanıyor, yelkenlime ışık tutan.
Bir nefes esiyor, kalbime fısıldayan.
Uçun kuşlar, uçun. İlan edin sevgimi.