Serap Sevişmeler Şiiri - Tolga Aşkın Aray

Ülkemin çölleşen coğrafyasında
Dokuz boğumlu bir akrep yuvasından çıktığında
Biz birlikte günahlar işliyorduk.
Tende tuzlar bırakan öğle vakti kimseyi yanıltmasın
Sığınacak tek bir gölge arar ve yanlış yoldan ilerlerken bir çift gezgin
Altımızda ezilen ıslak bir karanlığa karışıyorduk.
Dudaklar öyle kuru, öyle susuz ve açtı ki
Beden öyle arsız, öyle yoksullukla dolmuştu ki içi
Biz öldüresiye birbirimizi zehirliyorduk.
Belki de nefret ederek sevişiyorduk sevgili!
İçmek değil yağıp içimizi kurutmaktı yaptığımız
Her yağışta çöle dökülüyorduk.

Cehennem olduğumuz bir gün daha yatağımızı yakıyordu
Yatağımız; üstünde çürümeye direnen ölüye benzeyen iki çıplak gibi savunmasız
Biz seninle ateşe sarılıyorduk.
Ateş sevgili,
Birbirimizi yakmayı göze alan o düşmanca aşk,
O yoksulluğumuzun ardına sığınmaya çalışırken bizi içine alan utanmazlığımız.
Ateş,
Sadece birimizin gözlerinden taşan o yangın yerindeki pencereden atlayış!
O kavrulmuş bedeni çöle düşürdüğünde
Kumda bıraktığı kanı buhar olan yalnızlığımız.

Günahlar sevgili,
Geceyi bekleyemeyen arzumuzun uyandırdığı aşk dediğimiz ateş,
O öpüşürken kanattığımız dudaklarımızdaki küfür dolu şehvet
O birimizin gözlerinde kalmayı seçen ihanet!
Günahlar…
Birimizin sahiplenip diğerini kurtarması gereken günahlar!
Aşk öyle hafif bir yükse
Yok yere ikimiz de taşıyorduk.
Çevresini saran alev çemberinde bir akrep kendini soktuğunda
Bir gezgin diğerine çölden çıkışı gösteriyordu
Biz yüzümüz kızarmış o yöne bakıyorduk.