Serap Oktar Şiirleri - Şair Serap Oktar

Kalbimin kıyısına yanaşmış hüzün gemileri var
Ruhumun fırtınalarında o kadar çok yalnızlık var ki
Kimse, hiç kimse dümene geçip gemileri yok edemiyor ruhumdan
Silemiyor kimse geçmişin karanlık, kirli izlerini
Hoş, silmek isteyen de yok zaten
Her gelen bir darbe daha vuruyor yorgun yüreğime

20. yaşımın son günü
Karmaşığım. Belki de sarmaşığım.
Kolları uzaklara gitmeye çalışan, ne kadar giderse gitsin yerinden ayrılamayan
Zor olanı ise uzandıkça yorulmak, başardıkça zayıflamak...

20. yaşımın son günü

Demir gibi saplandın yüreğime
Sancın neden dinmiyor, bilmem
Mahkum mu oldum özlemeye
Gözümün önünden gider misin, bilmem
.....
Nasıl hasretim ruhuma değmene

Rüyalarında görürsün kimi insanın suretini
Nerede bir dolunay görsen, aklına gelir inci gözleri
Bir dokunuşu bile alır senden benliğini
Yaşananlar hayal olur, yaşarsın kaderini

Gözünün içine bakarsın mutlu olsun diye

Hayatın bozuk düzenine karşı
Ayakta durma çabası bendeki
Güçlünün güçsüzü ezdiği
Haksızın haklıyı kahrettiği

Güç bela toparlandım derken

Huzur limanından ayrıldım ayrılalı;
Üstüm kir pas,
Ruhum hep yas içinde
Seslensem duyulacak halbuki
Gurur...
Gurur ne kötü şeydir

Bilmem kaçıncı yüzyılda da olsan fark etmez
Devir iyi oynayanların devri olmuş
İyi olmak beş para etmez,
Çalışsan göze görünmez,
Sevsen değerin olmaz,
Kime derdini anlatsan derdine dert katar olmuş.

Zordur kimsesizlik, acıdır, yaradır
Anlatılmaz kimseye kimsesizlik
Sadece kimsesiz kuyulara anlatabilirsin kimsesizliğini
Çünkü sadece o kuyular anlar yalnızlığını

Ruhunun yalnızlığını sahte insanlarla hafifletmeye çalışırsın

Gökyüzünde parlayan ay ışığıydım
Dolunaya anlam yükleyen bir hayalperest
Hayat oyununda bir oyuncu
Kurallar zor ve karmaşık...

Bir zamanlar bir kız çocuğuydum