Serap Mutlu Şiirleri - Şair Serap Mutlu

Yaşıyor muyduk?
Yoksa yaşam mı bize ölüyordu?
Islak mıydı gözlerin, ellerin sıcak mıydı?
Günün bir vakti aklıma düşüyordun
Gözlerimi gülüyordum
Her şey aykırı bir tarafıydı yaşamın

-I-
Yorgun toprağına türküler yaptım
Sesimle boyadım örttüm üstünü
Ellerini avuçlarıma sardım
Yüzünü takvim yapraklarına yazdım
Saçlarını güneşe astım,sesini duvarlarıma

Kemeraltı çarşısından alınan bir pantolon gibiyim
Hiç ihtiyaç yokken ve öylesine belki giyilir diye
Kimine kısa geliyorum çekiştirip duruyor oradan oraya
Uğraşıyor üşüyen bacaklarını kapatmaya,
Yetemiyorum, yetişemiyorum daha da iç içe geçiyor ilmeklerim
Daha bir kısalıyorum sanki hırpalandıkça

Korkuyorum sevdiceğim
Korkuyorum işe yaramaz bir yürek gibi
Rezil, küçük, iğrenilesi bir böcek gibi
‘’yakışmıyor sana’’ diyorsun biliyorum
ya ben, ben değilim?
Biryerlerde kaldım tutsak

-I-
Nerdesin...
Soğuyor içim...
Umutlu bahar türküm
Küskünlüğüm nerdesin
Sol yanımdaydın

Baştan çıkardım kimliğini sevdanın
Tutuşturdum eline
Yaşanılası ne çoktu aslında
Atıverdim düğümü, bağladım ellerini
Kenetledim, tutsak ettim
Şimdi uzayıp giden bir sessizlik