yorgun olsam
devirip başımı yatsam
hiç nefes almasam
bu şiire dokunmasam
büyüsünü hiç bozmasam...
seni sakin
seni uzak ufuklarda püfür püfür
metaforların, kara bulutların, yıldırımların
ortasında yakin görmüşler.
çekip çeviriyor işaret parmağında
tüm evren,kainat
Anne,
Alsa beni
adını bilmediğim kuşlar götürse.
yokluğunda şu zaman
kovalanmaktan yüreği pır pır
titreyen acemi bir serçe.
hastalandı tüm ruhum
bedenim, gözlerim,gururum.
Artık,
Siyah pütürlü eller dolaşacak.
Saçlarımda her gün
hastalandı tüm ruhum.
16 ağustos 2002 cuma 00.10
bu yaşamak niye?
çakılı kalmış bakışlardan kurtulamadan
gördüğüm resimlerdeki soluk tüm yüzler.
neden hep bana ait? diye sormadan
13 mayıs 2006 11.49
sokağın sesleri doluyor odama
yağmur şırıltısı, kuş çıvıltısı.
Anne,
beni sakın buralarda arama
01 kasım 2003 c.tesi
herşeyin hesabını ver şimdi.
gördüklerinin ve görmediklerinin
yaşadıklarının ve yaşamadıklarının
derin bir teessürün içinde kalbin
22 ocak 2002
salı-bayburt
kasvetli bahar
ve saçakları mehtaba bakan
evler görmüşlüğüm var...
ölmek,
keçeleşmiş ağrıların sırtından
ruhumu ayırmak kolay olmadı.
hayat bir saflaşmadır
heterojen ve katıdır
Hala
bir çocuk olsam
babamın ellerinde
eski anılar
kavrayacak sıkıca ilk okul dönüşümde
ve sonra götürecek sımsıcak evimize
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!