Serap Şiiri - Mt Kim

kanlı ayın karanlık yüzünde
peşinden yürüyen onlarca güvercin
toprağa gölgelerinden zincirli

güneşin yükselirken çektiği gölgeleri
boylarını aştığında geceye saklanırlar

ve bir sıfatın okşamasına muhtaç
kırık bir isim gibi
kurşun tenleriyle solarlar

güneşin altında eriyen bir göl
her gece yüzeyi buz tutar
su soğumaya başladıkça
insan serabına tapar

seraba tapan kuvvetiyle son kez eğildiği
akşamüstünün son saatlerinden
sonuncusunda
zinciri boynuna dolar
kendini göle bırakır

buza çarpar

ve bazı insanlar
söyleyemedikleriyle
yaşar