Serap Şiiri - İlknur Kavrar

Aynalar hâlâ karanlık
Yansımalar bile silinmiş
Gölgeler yok olmuş
Serap bile değilmiş gördüğüm
Gözler elanın en yalanı
Aşkla dalga geçen
Çorak toprağın
Kimliksiz sevdalanışı
Karşılıksız nasıl severse toprak insanı
Öyle de alırmış boş hülyaları
Rüyalar çabuk bitermiş
Rüyaymış zira
Kabusmuş aslolan
Yürekler birbirine dokunduğu anda
Uykudan uyanılan

Boş duvarlar
Soğuk odalar
Ve karanlık aynalar…