Serap Şiiri - Aslı Demirel

Çakıldım olduğum yere
Aniden çöreklendi yine hasret
Uzağa eremedim
Delice özledim

Sanki var gibi
Bakıp görüyormuş
Hatta dokunup seviyormuş gibi
Yalnızlığıma inat içimde çoğaldım

Biran güldü yüzüm heyecanımla
Sessizliğime büründüm
İçime sığan özlem çığlıklarımla
Duygularıma arzularıma bıraktım
Haykırışları
İstediklerini konuşsunlar diye

Yanımda ellerimde
Bakışlarımda gibiydi özlediğim
Hayallerime yerleştirdim
Çölde ki serap misali gerçekti
Kollarımı açıp
Kavuşmak için
Koşmadığım sürece

Sıcacık oldu çarpıntılı yüreğim
Ne kadar
Canlı tutabilirim ki
Bu çöl serabını
Gerçek kavurucu
Güneşe dönüşüyor
Kurutuyor
Ve sonunda
Yalnızlığımın soğuğu
Buluyor beni
Alıp yerini
Hasreti tenime nakışlıyor...

(08 12 2006)