Serap Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Kelebeğin kanadına yüklesen, hissetmeyeceği dertler edinmişsin
Hörgüncündeki suyla çöller aşana, seraplar göstemişsin
Hissizlik var tabanlarımda,
Yürüdüğüm karanlıklardan değil de,
Gördüğüm akarsuya bir türlü varamayışımdan

Azılı düşmanların var senin benliğinde
Demir parmaklıklar ardına sığmayan
Beylik sözler sarf ettirip de
Beylik silahınla iki el sıktırmayan
Kör nefsinin kör kurşununa hedef olmaktan korkan

Üzerinde yürüdüğüm ip ahındır sanırdın,
Nice cambazları kıskandıran
Benim diyen adamı benliğinden edip
Elindekinden de avucundakinden de mahrum bırakan
Dertsize dervişlik etmek kolay
Dervişi dertsiz kılmaktır zor olan
Ağız dolusu suskunluklarla
Sağlam kalabilmektir bana kalan
Anılar defterime attığım her çeltik,
Sanki etime, sanki bedenime

Gözlerin iliklerime işleyen ağrılarıma şifaydı oysa
Huzur denen hissiyatın rükusunda
Kendime seni ırak
Beni yakın eylesin artık kader
Bana beni geri ver
Yokluğun yeter
Etmeyesin zahmet
Yol al emin ol yeter

Aşk mektebinin lugatı durur hep baş ucumda,
Doğrusunu söyler yokluğunda, her başvurdumda.